مطابق کمیته اخلاق بین المللی نشر (Cope) مراد از سرقت علمی این است که نویسنده مطالب یک اثر چاپ شده یا نشده (مقاله، کتاب، پایان نامه و ...) را (عیناً یا با تغییر در عبارات، ولی با حفظ سبک نگارشی نویسنده اول، یا با عبارت و سبکی متفاوت)، یا ایده دیگران را بدون استناد به منبع اصلی، در مقاله خود ذکر کرده باشد.
*** در سرقت علمی تفاوتی نمی‌کند، نویسنده مطالب چاپ شده‌ی قبلی خود را بدون استناد به اثر اولیه مجدداً به چاپ برساند یا مطالب چاپ شده یا چاپ نشده دیگران را. در هر صورت استفاده از آثار دیگران بدون آنکه به آنها ارجاع داده شود و تلقی آن به‌عنوان اثر خود، سرقت علمی محسوب میشود.
«دوفصلنامه مطالعات تطبیقی فقه و اصول مذاهب» در تلاش است تا از هر نوع سرقت علمی در مقالات پیشگیری کند. از این‌رو همه مقالات، قبل از مرحله داوری، از طریق نرم افزار سمیم نور مشابهت یابی میشوند. در صورتی‌که مشخص شود در مقاله سرقت علمی صورت گرفته است، مقاله رد میشود.
***اگر بعد از انتشار مقاله مشخص شد نویسنده‌ای مرتکب سرقت علمی شده است، مطابق قوانین برخورد خواهد شد.
سیاست سرقت علمی
اقتباسی نزدیک از افکار و اظهارات سایر نویسندگان، کپی‌‌برداری در بیان عقاید، تشابهات ساختاری در متن یا نسبت دادن نظرات و نتایج دیگران بدون ارجاع مناسب و یا معرفی آن به‌عنوان پژوهش علمی اصیل، سرقت ادبی محسوب میشود و سیاست این نشریه «مبارزه با سرقت علمی» است. برای این منظور شباهت از طریق سامانه سمیم نور انجام میشود.
سرقت علمی در بیانی ساده یعنی: استفاده از اثر دیگری بدون نسبت دادن به آنها یا ارائه ایده موجود از شخص دیگری به‌عنوان اثری جدید و بدیع.
تمام موارد زیر سرقت علمی محسوب میشوند:
تصاویر و اَشکال: استفاده از تصویر، شکل و نمودار در اثر خود بدون دریافت مجوز مناسب و ارائه استناد مناسب، سرقت ادبی است. نویسندگان باید در صورت لزوم برای استفاده از هر یک از تصاویر، اَشکال و أمثالهم از صاحب اثر، اجازه کتبی بگیرند.
بررسی شباهت توسط سامانه سمیم نور و ایران‌داک
خط مشی نشریه دوفصلنامه «مطالعات تطبیقی فقه و اصول مذاهب» مبارزه با سرقت علمی» است. برای این منظور تطبیق از طریق سامانه صمیم نور و ایران‌داک صورت می‌‌گیرد.
توصیه برای نویسندگان