آقاجانی، مریم. (1400ش). هوش مصنوعی (از مقدماتی تا پیشرفته). چاپ دوم. تهران: انتشارات نسل روشن.
ابن فارس، احمد. (1399ق). معجم مقاییس اللغه. بیروت: دار الفکر.
ابن منظور، محمد. (1414ق). لسان العرب. چ3. بیروت: دار صادر.
إفرام البستانى، فؤاد. (1375)، فرهنگ ابجدى عربى- فارسی. ترجمهء کامل المنجد الأبجدى. (ترجمه: رضا مهیار). چ دوم. تهران: انتشارات اسلامى.
امامی، حسن. (1372). حقوق مدنی. چ7، تهران: کتابفروشی اسلامیه.
انصاری، مسعود و طاهری، محمدعلی. (1386). دانشنامه حقوق خصوصی.. چ2. تهران: محراب فکر.
ایازی، محمدعلی. (1389). ملاکات احکام و شیوههای استکشاف آن. قم: معاونت پژوهشی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
بروجردی، حسین. (1386). منابع فقه شیعه. (ترجمه: مهدی حسینیان قمی و دیگران). تهران: فرهنگ سبز.
توشیهیکو، ایزوتسو. (1374). خدا و انسان در قرآن. (ترجمه: احمد آرام). تهران: نشر فرهنگ اسلامی.
جعفری لنگرودی، محمد‌جعفر. (1378). مبسوط در ترمینولوژی حقوق. چ1.تهران: گنج دانش.
جعفریتبار،حسن. (1400). منطق حیرانی در باب استدلال حقوقی. چ2. تهران: انتشارات آسیم.
ــــــــــــــ.. (1395). دیو در شیشه: در فلسفه رویه قضایی. چ1. تهران: انتشارات حقگزاران.
جوهری، اسماعیل. (1407ق). الصحاح تاج اللغه و صحاح العربیه. چ4. بیروت: دار العلم للملایین.
حُرّ عاملی، محمد. ( بیتا). وسایل الشیعه. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
حکمتنیا، محمود، محمدی، مرتضی و واثقی، محسن. (1398). مسئولیت مدنی ناشی از تولید رباتهای مبتنی بر هوش مصنوعی خودمختار. حقوق اسلامی،16 (60)،231 -255.
حلی، محمد. (1409ق). موسوعه ابن ادریس الحلی. چ1. قم: دلیل ما.
خلیلی، عذرا. (1385). قضاوت زنان در نگاه مخالفان و موافقان(قسمت دوم). فقه و حقوق خانواده، (۴۱ـ۴۲)،74-109.
خویی، سید ابوالقاسم. (1377). التنقیح فی شرح العروه الوثقی. قم: موسسه احیاء آثار الامام الخویی(قدس سره).
راغب اصفهانى، حسین. (1412ق). المفردات فی غریب القرآن. چ1. دمشق: دار القلم.
رضوانی‌فرد، محمدحسین. (1398). هوش مصنوعی یا انسان؛ کدام یک قاضی بهتری هستند؟.بازیابی شده از https://www.isna.ir/news/98101612198/
سجادى، سیدجعفر. (1373). فرهنگ معارف اسلامی. ج2. تهران: انتشارات کومش.
شرباصی، احمد. (1384). دایره المعارف اخلاق قرآنی. (ترجمه: محمد بهاءالدین حسینی ). کردستان: تافگه.
شیخی، مرجان. (1401).هوش مصنوعـی چیست؟ هر آنچه باید درباره تکنولوژی ChatGPT و Dall-E که بر پـایه هوش مصنوعـی هستند، بدانیم. اما هـوش مصنوعی دقیقـا چیست و شگفتی‌هـای تازه دنیـای تکنولوژی چطور کار می‌کنند؟ بازیابی شده از:
صالح آبادی، رامین. (1398). تعیین حدود تحقیقات هوش مصنوعی از منظر حق و مصلحت عمومی. پایان نامه کارشناسی ارشد حقوق عمومی. گروه حقوق. دانشکده حقوق. دانشگاه شهید بهشتی.
صفایی، سیدحسین و قاسم‌زاده، سیدمرتضی. (1400). حقوق مدنی اشخاص و محجورین. چ28. تهران: سمت.
صلیبا، جمیل. (1393). فرهنگ فلسفى. (ترجمه: منوچهر صانعى دره بیدى). چ4. تهران: انتشارات حکمت.
طباطبایی، سیده فاطمه و بینش بهنیا، الهه. (1401). حکم تکلیفی بهکارگیری هوش مصنوعی به عنوان قاضی از منظر فقه امامیه. حقوق اسلامی، 19 (۷۵)، 69-92.
طریحی، فخرالدین. (بیتا). مجمع البحرین. بیجا.
عاملی، زینالدین. (1412ق). الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه. چ1. قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه.
علامهحلیّ، حسن. (1377). تبصره المتعلمین فی أحکام الدین. (ترجمه: ابوالحسن شعرانی). تهران: کتاب فروشی اسلامیه.
عمید، حسن. (1369). فرهنگ فارسی عمید. تهران: موسسه انتشارات امیر کبیر.
فوادیان‌دامغانی، رمضان. (1382). سیمای عدالت در قرآن و حدیث. تهران: لوح محفوظ.
فیض، علیرضا. (1391). مبادی فقه و اصول. چ23. تهران: مؤسسه انتشارات دانشگاه تهران.
قهرمانیان، آریا. (1402، شهریور2) بررسی هوش مصنوعی قابل توضیح ، منظور از هوش مصنوعی قابل تبیین چیست؟ ]یادداشت وبلاگ [. بازیابی شده از:
کلینی رازی، محمد. (1407ق). الکافی. (تحقیق: على اکبر غفاری و محمد آخوندی). چ4. تهران: دار الکتب الإسلامیه.
محقق حلیّ، جعفر. (1362). مختصر النافع. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
ــــــــــــ . (1408ق). شرایع الإسلام فی مسائل الحلال والحرام. قم: اسماعیلیان.
معین، محمد. (1362). فرهنگ فارسی معین. تهران: مؤسسه امیرکبیر.
منتظری، حسینعلی. (1415ق). دراسات فی ولایه الفقیه و فقه الدوله الإسلامی. چ2، قم: نشر تفکر.
موسوی بجنوردى، سیدحسن .(1377). القواعد الفقهیه. چ1. قم: نشر الهادی.
موسوی خمینی، روحاله. (1392). تحریرالوسیله. چ1. تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، مطبعه موسسه العروج.
نجفیجواهری، محمدحسن. (1362). جواهرالکلام فی شرح شرایع الإسلام. چ7. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
نوری، حسین. (1409ق). مستدرک الوسایل. ج17. قم: مؤسسه آل البیت(ع) لإحیاء التراث.
نهرینی، فریدون، حقپرست، شعبان و خدا بخشیشلمزاری، مهرداد. (1401). عدالت، مناط استنباط و کاربست آن در صدور آرای قضایی. دو فصلنامه مطالعات تطبیقی فقه و اصول مذاهب، 5 (19)، 1-21.
هاشمی شاهرودی، سیدمحمود. (1382).فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیتعلیهم السلام. قم: مؤسسه دایرة المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت.
Aletras, N., Tsarapatsanis, D., Preoţiuc-Pietro, D., & Lampos, V. (2016). Predicting judicial decisions of the European Court of Human Rights: A natural language processing perspective. PeerJ computer science, 2, e93.
Cardozo ,B. N. (1921). The Nature of the Judicial Process, Michigan Law Review ,6,688-690.
Chadwick, J.,(2020). Robot-judges-replace-humans-courtro om-in50-years. Website: https: //www. dailymail.Com. uk/ sciencetech/ article-8858753/.
Condlin, R. J. (2016). Online dispute resolution: stinky, repugnant, or drab. Cardozo J. Conflict Resol., 18, 717.
Michaels, A. C. (2019). Artificial intelligence, legal change, and separation of powers. U. Cin. L. Rev., 88, 1083.
Sourdin, T., & Zariski, A. (Eds.). (2018). The responsive judge: international perspectives (Vol. 67). Springer.
Surden, H. (2019). Artificial intelligence and law: An overview. Georgia State University Law Review, 35(4).
Volokh, E.,(2019). Chief Justice Robots, Duke Law Journal, 6/2,1135 -1192.
Wu, T. (2019). Will artificial intelligence eat the law? The rise of hybrid social-ordering systems. Columbia Law Review, 119(7), 2001-2028.
Zalnieriute, M., Moses, L. B., & Williams, G. (2019). The rule of law and automation of government decision‐making. The Modern Law Review, 82(3), 425-455.
)